Behalve een bank heb ik nog nooit een meubel gekocht. Als student kreeg ik afgedankte exemplaren van familie en vrienden en mijn tafel vond ik zelfs bij het grof vuil. Tot nu toe was mijn keuze voor tweedehands en opgeknapt louter noodzaak; ik had gewoon geen geld voor nieuwe stoelen, tafels, kasten en bijzettafels. Maar inmiddels zie ik de lol en het nut in van het recyclen: het is zonde om meubels weg te doen. Bovendien is het resultaat vaak verrassend; oude spullen komen soms überhip uit de verf!
In de oorlog bouwde mijn opa (ook uit geldgebrek) een aantal meubels. Eén daarvan is een glazenkast, dat van donkerbruin hout is gemaakt. Na jaren in het huis van mijn grootouders, heeft deze kast nog een flinke tijd in het huis van mijn ouders gestaan. Hij stond in de voorkamer, waar de divan stond, met een schommelstoel en oude zwart/wit-tv. Hij kwam er mooi tot zijn recht. In 1996 besloten mijn ouders om permanent te gaan reizen. Ze verkochten het gros van hun spullen, maar de glazenkast wilde niemand hebben, en dus belandde hij op een stoffige zolder. Toen ik naar Nieuwegein verhuisde, kreeg de kast van mijn opa een nieuwe bestemming. Maar daarvoor moest hij eerst oranje geverfd. De binnenkant werd champagnekleurig. Zo luidde ik zijn tweede – of eigenlijk derde – leven in.
Mijn opa’s kast uit 1943 blijkt nog helemaal van deze tijd. Onlangs kreeg hij een nieuw imago, houtskoolzwart met krijtwit. Het resultaat is verbluffend, zeker in ons nieuwe huis, waar hij afsteekt tegen de houten woonkamervloer en past bij de betegelde keukenvloer.
Ook de stoelen van mijn oma’s ronde keukentafel – vier exemplaren met lelijk beige beklede skay – kregen in Nieuwegein een tweede leven; ze werden oranje geverfd en blekleed met groen/oranje streepjesstof. Na hun metamorfose met zwarte verf en een designstofje zien ze eruit alsof Victor en Rolf er zelf nog op hebben gezeten. En wat denk je van de jaren ’30-stoel, die we onlangs aan de kant van de weg zagen staan met stoffige, muffe, mosgroene blekleding? Ook hem misstaat een modern jasje niet.
Geef je meubels dus een tweede kans. Je zult verbaasd staan van het resultaat. En het is nog duurzaam ook!
wow! Hann, Melle, Renske en Maris! wat wordt het mooi! stuur deze fotoos op naar elk woonblad, verzin een catchy naam voor deze stijl en vraag patent aan! hulde!
Hoi Hann
Fijn dat het goed gaat met je.
Hey Hann ze zijn echt ubervet! Als mijn bank afgedankt is door m’n kitten kan ik em dan bij jou afleveren voor een nieuwe look?
Hoi Lau! Daarvoor moet je bij m’n moeder zijn… :) Maar ik geef de boodschap door!
Hoi Hann,
je kent mij niet, maar ik vond op je website geen andere manier om jou te bereiken, dus daarom doe ik het maar even zo. Ik kwam via via op jouw blog terecht, en daar las ik dat jij op een mytylschool hebt gezeten in Nijmegen, de enige die havo onderwijs geeft voor leerlingen met een lichamelijk beperking. Klopt dit? Hierover heb ik namelijk een vraag, voor mijn profielwerkstuk. Zelf heb ik op het speciaal onderwijs gezeten, op school Lyndensteyn in Beetsterzwaag en daarom maak ik mijn profielwerkstuk over het speciaal onderwijs. Ik hoop dat je contact met mij op wilt/kunt nemen, alvast bedankt!
Mijn mailadres is loez89@gmail.com
Groeten, Marloes.