We hebben inmiddels drie stamkroegen in Kopenhagen: een om te brunchen (Wanna B.), een om in te zakken en op te laden (Det Gule Hus) en een om – na een zwaar culturele dag – te chillen (Oscar).
Oscar is een homocafé. Zo krijgen we een kijkje in de keuken van homo/lesbisch Kopenhagen. En die keuken smaakt beslist anders dan die in Nederland: normaler, haast gewoontjes.
In Nederland moet je als homo van Abba houden, en als dat niet het geval is, leer je de Zweedse leuke-liedjesband vanzelf waarderen; ik ben nog nooit op een homofeest geweest waar niet minstens drie keer Abba werd gedraaid. In Denemarken trekken homo’s hun neus op voor Abba, weet ik sinds ik in Oscar kom. In Oscar draaien ze Top40-muziek.
Bovendien profileren homo’s en lesbo’s zich in Nederland veel uitgesprokener dan hier in Kopenhagen. Om maar een paar stereotypen te noemen: lesbiennes hebben in Nederland vaker dan gemiddeld kort haar en homo’s staan – als ik mijn homovrienden mag geloven – minimaal vier keer per uur voor de spiegel om te constateren dat hun kapsel nog steeds tiptop in orde is.
Dat zul je in Denemarken niet tegenkomen. Er bestaat geen homoseksuele subcultuur. Deense homo’s zijn namelijk net zo niet-ijdel als hun heteroseksuele seksegenoten. Ze dragen verwassen kleren en hebben niet echt een kapsel. Deense lesbo’s hebben lang haar, ze maken zich op en hun kleding verschilt niet van andere vrouwen in het straatbeeld.
Waarom zijn Nederlandse homo’s en lesbo’s ogenschijnlijk meer dan de Denen geneigd een homoseksuele identiteit uit te dragen? Zijn zij trotser op hun geaardheid, of is er iets anders aan de hand? Ik denk dat het te maken heeft met normalisering. Homoseksualiteit is in Denemarken al lang geen item meer – je kunt hier zelfs in de kerk trouwen als je wilt, iets wat in Nederland geen vanzelfsprekendheid is.
Het is het overbodig jezelf te profileren als homo/lesbo als je geaardheid er niet toe doet in een maatschappij. Wat dat betreft zijn onze stoere lesbo’s en onze verzorgde homo’s een teken aan de wand: er valt nog veel te verbeteren in de beeldvorming rondom homoseksualiteit. Wanneer gaan wij nou eens erkennen dat de liefde voor hetzelfde geslacht de normaalste zaak van de wereld is?
Aan de andere kant heeft het ook wel wat, die diversiteit. Je zou zelfs kunnen stellen dat Nederlandse homo’s en lesbo’s voorop lopen als het gaat om het doorbreken van stereotiepe beelden van mannelijkheid en vrouwelijkheid. Man, doe iets met je haar en vrouw, durf die (zogenaamd vrouwelijke) tuttigheid toch eens los te laten!