Nadat ik bijna twee jaar heb gelest, gaat het er dan echt van komen: morgen ga ik afrijden! Eigenlijk vond ik het veel te lang duren voor het er eindelijk eens van kwam, maar nu, een dag van tevoren, komt het examen toch wel heel dichtbij. Ik heb rijexamenstress!
Mijn lichaam werkt ook al niet mee. Woensdagmiddag kreeg ik een soort uitputtingsaanval. Er kwam niets meer uit mijn handen en ik kon alleen nog maar naar mijn beeldscherm staren. Het alom bekende vaatdoekgevoel maakte zich van mij meester, en bleef twee dagen hangen.
Vrijdagavond ging het beter, maar toen vormde zich opeens een bult op mijn wang, zo groot als een kleine B-cup. Ik had niet echt kiespijn maar toch ook weer helemaal geen kiespijn, en beelden van wortelkanaalbehandelingen op maandagmiddag (een dag voor het rijexamen) doemden op. Inmiddels is de B-cup ingeruild voor een AA-cup maar ben ik nog niet naar de tandarts/huisarts geweest, heb ik de meest hevige menstruatie sinds jaren en denk ik alleen nog maar aan hoe ik de komende nacht moet doorkomen. Fragment uit de afgelopen nacht:
– "Melle"
* "Hmmm..?"
– "Ik lig al een uur wakker en ik kan echt niet meer slapen."
Mijn lief draait zich naar me toe en pakt zacht mijn buikje vast. Binnen enkele minuten slaap ik weer. Hij heeft het er ook maar hard mee te verduren. Zijn voorstel voor deze blog is dan ook: "Laat de lezers met mij meeleven!"
Wil je weten hoe het traject van mijn rijbewijs tot nu toe is verlopen ? Klik dan hier.
Bericht op 25 september:
Ik ben helaas gezakt. Weliswaar op een paar kleine aandachtspunten en met heel veel complimenten over allerlei zaken die wel goed gingen, maar toch. Waar het mis ging? Ik reed te snel af op gelijkwaardige kruispunten (waar niemand van rechts kwam) en ik moest eerder beginnen met spiegelen.
Toch heb ik er geen slecht gevoel over. Ik heb best lekker gereden en zelfs het fileparkeren ging goed! De volgende keer beter dus.