Dit jaar heb ik Sinterklaas gevierd met mijn schoonfamilie. We hadden lootjes getrokken. Na mijn ‘grote’ cadeau (het boek van Femke Halsema en een pot ayurvedische bodylotion), kreeg ik een klein pakje met de volgende tekst, getypt op een wit vel:
met dit kadootje
heel publiekelijk
(maak maar open!)
In het pakje zat een kleine rubberen eend, gekleed in een zwart colbert, met op zijn hoofd een hoge hoed. Op zijn borst prijkte een rode anjer.
vraag ik jou… ten huwelijk!
Ik had al ‘ja’ gezegd, ongeveer een week ervoor. Aan de ontbijttafel vroeg ik Melle, voor ongeveer de derde keer, ten huwelijk. Maar dat was niet de afspraak: hij zou ook mij vragen.
"Ik moet even weg," was Melles antwoord.
Hij kwam terug. "Even je ogen dicht doen en je hand uitsteken."
Toen ik ze weer opendeed, zat hij op één knie voor me. In mijn hand lag het eendje. Toen kwam het verhaal achter de eend.
In juni dit jaar, toen Melle met zijn collegamuzikanten in Amerika was, had een van de muzikanten de eend op straat gevonden. Iedereen maakte de eend belachelijk. Maar Melle, die van de rubberen eend zijn mascotte heeft gemaakt (zie www.enter-ntr.com), nam de eend in bescherming.
"Als je hem aan mij geeft, vraag ik er mijn vriendin mee ten huwelijk," zei hij tegen de eendbelagers. Dat vonden ze wel wat. Zo reisde de eend in Melles koffer mee naar Nederland.
"Ik had het zo mooi bedacht: als ik thuis zou komen, zou ik op één knie gaan en je vragen, maar jij moest zo nodig tegenwerken," kreeg ik eind november te horen. Wat bleek? Ik had die bewuste middag in juni mijn hulp laten werken, zodat ik voor Melle kon koken na zijn lange reis. Dat ene etentje heeft me vijf maanden wachten gekost, maar de eend heeft uiteindelijk zijn werk gedaan: wij gaan in 2009 trouwen.
Hoe komt een man aan een rubber eend als mascotte? Toen Melle een jaar of 13 was, had hij voor het eerst verkering. Met Cora. Cora gaf hem voor Sinterklaas een rubber eend, de eend die je op de foto’s op NTR ziet. Diezelfde dag nog maakte ze het uit. En zo werd de eend voor Melle het symbool van liefdesverdriet. Hij schreef er zelfs een lied over, dat je kunt horen op www.pickmeupandunfretme.com. Dit lied werd de titelsong van de Italiaanse cd.
Zo stond Melles eend eerst symbool voor verdriet, om vervolgens een symbool voor creativiteit en kracht te worden. Zo zal ons huwelijk zijn: krachtig en creatief.
Joehoe! :D
Hoi Hann,
Wat een prachtig verhaal en een heerlijk punt om naar uit te kijken! Ik blijf je lezen. We komen elkaar vast nog tegen. Hartelijke groet.