Babybadritueel

Mijn vriendin Margreet en haar man hebben sinds april dit jaar een dochter. Hoewel dat bij sommige andere vriendinnen het einde betekent van spontane avondjes naar het theater en samen een hapje eten, staat Margreet volop in het leven. Haar kun je altijd bellen met een goed plan. Zo kwam het dat wij gisteravond opeens bij haar en haar man aan de keukentafel zaten.

Natuurlijk is het leven met een kleine niet meer helemaal hetzelfde als daarvoor. Door de dag heen heb je wat meer momenten om rekening mee te houden: voeding, slaapjes, luierverschoonmomenten en het ritueel voor het naar bed gaan. Baby’s hebben ritme nodig. Dat gaat gewoon door, ook als er vrienden komen eten.

Toen we een heerlijke roti achter de kiezen hadden, was het badtijd. Om dit, volgens Margreet, zeer gezellige ritueel te delen, haalde ze het badje naar beneden – inclusief badeend en -boek. Het bad was bijna gevuld, toen Margreet tussen neus en lippen door aan Melle vroeg:
"Kleed jij haar vast even uit?"

Melle, die van z’n leven nog nooit een baby had aan- of uitgekleed, wist zich heel even geen raad met de situatie. Maar Margreet, die zonder twijfel haar kroost in Melles handen had gelegd, zei alleen maar: "Toe maar." Het meisje had plezier in Melles voorzichtige aanpak: zij maakte van de gelegenheid gebruik om met haar armen en benen flink heen en weer te wiebelen, waardoor het uitkleden enigszins bemoeilijkt werd. Toch lukte het Melle het broekje, truitje en rompertje uit te trekken, om vervolgens de roze babyvoetjes te redden van een botsing met een volgepoepte luier.

"Nu moet je haar zo beetpakken," deed Margreet voor, "met je duim onder haar arm, zodat haar hoofd niet onder water zakt."

Badrituelen met baby’s zijn inderdaad heel gezellig – en schattig. Maar minstens even zo schattig was Melle, die het meisje heel zacht heen en weer wiegde door het handwarme badwater. Ze lachte naar hem en hij was totaal verloren. "Ik wil er ook zo een!" was het enige wat hij kon uitbrengen. En hij droogde haar af, smeerde zalf op haar billetjes en deed haar luier om. Die zat in één keer perfect.

Over de toekomst hoef ik me geen zorgen te maken; Melle blijkt een geboren vader. En mocht hij voor die tijd nog eens te willen oefenen, dan kan hij vast zo nog een middagje bij Margreet terecht voor een lesje wassen, aankleden en voeden.