Gedichten – Pagina 2 – Hann van Schendel

Dansen in de kou

stilte dreunt het
in de kamer – verhalen over
krokodillen verhalen
indianen over – niemand
mag [pijn].

vertraag

jij gewiste mij (een slechte gewoonte)
maar kwam – terug je riep
[zacht] ik niet
je stem. ik herkende

niet gedronken tolde ik
[geluk] een sigaret tussen vingers
laten we dansen nu
– armen wijd open –
[in de kou]

Aan de slag. Geen lief
geen meisje, zon
ruimte voor mijn vrije geest.

Bij thuiskomst is er meloencurry.

Margarita

slangenleren laarzen, kaarsrechte lijnen op je kaken die
tegen elke regel in
niet vervagen
maar steeds strenger worden juist

doen elke man beseffen dat grenzen graag gezocht
en weer verworpen worden
om tot slot
de sprong opnieuw te wagen

© Hann van Schendel, mei 2006

de tijd verstrijkt
ik heb niet alleen de liefste
moeder

ik ben er ook een

© Hann van Schendel, mei 2010

als de bloedrode klanken
van jouw stille gitaar
het gebergte doen trillen

– een vrouw die de draak trotseert, met blote handen
het vuur koesterend in haar schoot –

als 19 honingwitte kaarsen
mijn inkt doen smelten op papier

laat het vuur dan nooit meer doven

© Hann van Schendel, november 2008

Er hangt geen gevoel vandaag.
Ik me had verheugd
op een dag

waarin ik
opgehitst door kunstzin

pijn zou voelen of liefde
of leegte
tenminste.

Ellis slaakt een zucht
en trekt haar lakens over
Lady Liberty
zwaait ons nog uit

De druppels op het dak
– twee emmertjes
water halen –
vervagen:

Rennen racen regen
voorbij
Een laatste stuiptrekking
voordat

Opwaaiende zomerjurken
een achtergrond van slagroom
op koffie
“This is what we call an Indian summer.”