Categorie: Gedichten

op mijn troon ben ik
koningin van de nacht
in het spiegelpaleis

zie ik mezelf
als subject van links
rechts
boven en onder, en ik
weet dat jij achter de spiegel staat
in het donker

blauwe fresia’s in
mijn schoot mijn blote voeten
in het vochtige gras
mijn troon mag aarden in de grond

ik draag mijn grijze pak
man op de troon en toch
koningin, in, in, in
ik aarzel niet
wijs met mijn scepter
laat niets bedekt

spontaan openen de bloemen

ik smelt en stol,
ontvlam
smelt en stol
droog en glijd mee
in het vocht aan mijn voeten

ik kijk door spiegels heen
ze breken af, één voor één
en het donker eromheen
wordt licht

ik verlicht

Vandaag mag ik een wens doen.
Ik mag altijd
een wens doen – al doe ik dat

alleen bij een vallende ster,
of klok die vier gelijke cijfers toont
… tweeëntwintig over tien,
elf over elf, middernacht …

Ik wens mijzelf
kleurrijk leven
betekenis, verbeelding

Wat is de waarde
van leven als het niet echt
heeft plaatsgevonden
en toch is beleefd?

Hann van Schendel
9 februari 2025

Een klik, een vonk
de wereld die twee seconden
stilstond en wij
die begrepen wat er altijd al was
altijd (en zal bestaan)
Je keerde mij jouw vleugels toe,
leerde mij jouw taal verstaan.

Dansen zal ik,
op het ritme
van jouw stem,
de slagen van jouw zweep,
de druppels die mijn huid doen smelten.
Acht jurken heb ik klaargelegd –
dit is jouw feest.

Hann van Schendel, september 2022

Nog nooit had ik
een uil bevrijd
Wild rondfladderend
– betoverend –
werd ik overmoedig
en kortwiekte ik
speels en onomwonden
zijn essentie

Hann van Schendel, 30 mei 2022

weer opgesloten
in een huis
met heel normale meubels
geen maanlicht op mijn borst
dit is het einde van mijn nachtvlinderbestaan

muren om mij heen, daar
ben ik toch niet
voor geboren

in de schaduw van de maan
warm gehouden door bruinfluwelen lappen
die mij gadeslaan
en weten
hier heb jij geen machine nodig

Hann van Schendel, 17 augustus 2019