Een eigen website

Voor mijn verjaardag heb ik een website gekregen. Van Melle, om mijn blog te upgraden tot iets vets. Iets kunstigs. Iets echt van mij, met mijn eigen domeinnaam en mijn eigen logo. Een pagina waarop ik kunst kon maken.

Nu ben ik haast digibeet te noemen en zie ik als een blok op tegen het in elkaar zetten van zo’n pagina. De vormgeving is het eerste probleem. Ik heb niet voor niets een standaardontwerp genomen voor mijn blog; als je iets moois wilt ontwerpen, moet je van goede huize komen, anders kun je daar beter iemand voor inhuren.

Het tweede punt is de inhoud. Als je iets wilt bijdragen op het web, moet je iets te vertellen hebben, vind ik. Op mijn blog weet ik wat ik wil laten zien: mezelf, in woorden. Die woorden komen steeds gemakkelijker naarmate ik meer schrijf. Maar wat gebeurt er als woorden kunst worden? Horen die dan thuis op een andere website, een website waarop ook andere kunst is te zien? En wat voor kunst dan?

Melle wilde me een duwtje in de goede richting geven. Een domeinnaam is in elk geval het begin van een eigen plek om dingen te creëren – een waardevol gebaar, waarvoor ik hem dankbaar ben. En toch, ik ben er nog niet klaar voor: ik weet nog niet welke plek welk deel van mezelf zou moeten krijgen op mijn site. Het komt erop neer dat ik mijn vorm nog niet helemaal heb gevonden.

Daarom heb ik een Flickr-account aangemaakt, om te beginnen. Flickr is een fotosite. Ik zet er foto’s op die ik kunstig vind, of die ik in elk geval de moeite waard vind om te laten zien. Neem er eens een kijkje als je benieuwd bent naar mijn foto’s.