Rijbewijs

Ik rijd de auto door de slagboom en parkeer hem achteruit in een parkeervak, zodat ik er straks zo uit kan rijden. Bert stapt uit; ik zit alleen in de auto. De radio speelt zacht – zoals altijd -, maar toch is het akelig stil in de auto. Bovendien heb ik het bloedheet, en dat terwijl mijn handen koud aanvoelen. Ze zweten een beetje. Klam zweet. Ik kijk om de tien seconden in de achteruitkijkspiegel en na tien minuten zie ik Bert aankomen. Twee mannen lopen achter hem aan. Mijn portier gaat open. De kleinste man geeft mij een hand. Hij stelt zich voor en legt uit wat de bedoeling is. Ik ga straks twee keer een stuk zelfstandig rijden en voer daarnaast kaderopdrachten en bijzondere verrichtingen uit. Heb ik verder nog vragen? Ik schud mijn hoofd; dit heb ik ruim anderhalf jaar geleden al eens gedaan.

De slagboom gaat vanzelf open. Ik sla linksaf, vervolgens weer rechts en dan weer links. Bekend terrein; hier heb ik de laatste tijd vaker gereden. Dan moet ik keren op de weg. Achteruit de zijweg inslaan? Nee, de parkeervakken aan de linkerkant van de weg bieden mij genoeg ruimte om te keren. Omdat de man naast mij wat breder is dan Bert – en hij bovendien een dikke jas aan heeft –, moet ik hem vragen wat voorover te leunen, zodat ik eventueel van rechtskomend verkeer kan zien aankomen. Hij buigt voorover en even later sjoef ik alweer de andere kant op.

Dan komt de eerste bestemming waar ik zelfstandig naartoe moet rijden: het Shell tankstation. Weet ik waar dat is? Hoewel ik er wekelijks stop voor mijn rijinstructeurs toiletpauze, kom ik er niet direct op (“Straks ga je rechts, dan bij het kruispunt links, bij de rotonde weer links en dan houd je Maarssen aan.”). Niks aan de hand; alles onder controle.

Vervolgens komt de volgende bestemming: Maarssen-Dorp. Ik rijd terug de snelweg op, voeg soepel in tussen twee vrachtauto’s en volg de bordjes. Alles gaat goed, tot ik in Maarssen-Dorp het kruispunt blokkeer voor een stadsbus die wil afslaan. Ik moet hem voor laten gaan, maar er zit niets anders op: ik rijd door en maak de bocht naar links. Voor mij zie ik bijna de achterkant van de bus mijn auto raken. Ik houd mijn adem in. Als ik voorbij ben, zeg ik: “O jee, nu hadden we nog bijna een ongeluk ook.”.
Ik zit te trillen, kan mij slecht concentreren en kennelijk rijd ik überlangzaam, want de kleine man achterin zegt dat ik best een beetje vaart mag maken. Bij de rotonde lukt het niet om mijn knipperlicht op tijd aan te krijgen. Het is met me gedaan.

We komen aan bij de slagboom, die deze keer niet vanzelf open gaat. De man achterin stap uit om zijn pas in de slagboom te steken. Ik kan doorrijden. Bert staat ons al op te wachten. De man die ik al die tijd in mijn binnenspiegel heb gezien, komt nu onze kant op. Hoe kijkt hij? Niet echt nors, toch? Hij opent het portier.

“Ik mag je feliciteren,” zegt hij, “je bent geslaagd.”

Tijdens rijexamens met technische aanpassingen zit de examinator achterin, omdat er voorin de auto iemand van het CBR (afd. aanpassingen) dient te zitten.

9 antwoorden op “Rijbewijs”

  1. Hoi Hann!

    Van harte met het behalen van je rijbewijs! Helemaal super, dat geeft je weer wat meer bewegingsruimte!

    Groetjes,

    Femke

  2. Woehoe! :D
    Heb je goed gedaan, zorgen dat jij je rijbewijs in elk geval eerder hebt dan ik, vrijdag is voor mij de grote dag.. ;-)
    Liefs!

  3. Beste Hann,

    van harte gefeliciteerd met het behalen van je rijbewijs! Je kent me niet, maar probeer via deze blog met je in contact te komen; het onderwerp waarover ik je wil benaderen betreft je scriptie die je in 2003 schreef. Ik werk op dit moment namelijk met een groep filmstudenten aan de HKU aan een tv-format dat precies gaat over het onderwerp waar jij je scriptie over hebt geschreven. We zijn druk bezig met de research en tevens op zoek naar deskundigen die hierover kunnen vertellen (denk aan jennifer bell, petra joy, maar ook artsen e.d.). Misschien kan jij ons hierbij helpen! Je hulp zouden we erg op prijs stellen. Zou je contact met me kunnen opnemen door te mailen naar
    redactie.hkuproductie@gmail.com
    Omdat we met (nogal strakke) deadlines werken en we in korte tijd veel moeten regelen, is het mogelijk om me morgen al een reactie te geven? Alvast bedankt en hartelijke groet,
    Elsbeth

  4. Tuut, tuut.
    “Ik kom eraan, even tas pakken.”

    “Heej mooie vrouw, waar gaat de reis naar toe?”
    “Zuid-frankrijk.”
    “Heerlijk!”

Laat een antwoord achter aan Joska Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *