Bezuinigingen in de zorg

Wat heeft Nederland nodig in tijden van economische crisis? De heroverwegingen draaien er niet omheen: er moet fors worden bezuinigd. Waarop? Dat mag het nieuwe kabinet straks bepalen. De rapporten reiken slechts mogelijkheden aan voor ‘besparingen’, zodat politieke partijen aan de hand hiervan hun koers kunnen bepalen.

Bezuinigingsbeleidsterrein nummer één is de zorg. Al jaren is zorg onderwerp van discussie, omdat er nu eenmaal hoge kosten mee gepaard gaan. Zo ook in Pauw & Witteman op 1 april. In de uitzending zat onder meer econome Marike Stellinga, zelf blakend van gezondheid. Op hoge toon verkondigde zij dat elke werkende Nederlander maandelijks € 320,- betaalt aan de AWBZ, en dat we daarin “echt zijn doorgeschoten”, omdat één op de 27 Nederlanders gebruikmaakt van de AWBZ. “Dat is overdreven, dat is een luxe waar écht wel wat vanaf kan.”.

Hiermee speelt Stellinga in op onderbuikgevoelens: onze belastingcenten gaan naar mensen die niets bijdragen aan de maatschappij. Zij draagt hiermee bij aan de negatieve beeldvorming van ouderen en mensen met een handicap. 

De AWBZ is geen luxe, laten we het daarover eens zijn. Niemand kiest ervoor om afhankelijk te zijn van zorg. Niet de ouderen in het verpleeghuis, die met luiers om in bed liggen en moeten wachten met poepen op het klysma-rondje omdat er geen tijd is om hen op de wc te zetten, noch de jongeren met een handicap die hun hele inkomen bij de instelling inleveren en met hun zakgeldregeling nog niet genoeg overhouden om een keer naar de bioscoop te gaan of een abonnement op de krant te nemen.

Toch doet men alsof de AWBZ nog veel verder kan worden uitgekleed. Op vrijdag 2 april bijvoorbeeld – wederom in Pauw & Witteman – deed demissionair minister Klink voorkomen alsof er geen echte klappen hoeven te vallen als we maar efficiënter gaan werken in de zorg. Als je de zorg verbetert, ontstaan er minder hoge kosten, is het idee. Zo bleek dat Klink niet happig was op een verplichte eigen bijdrage voor de huisarts, noch op een hogere eigen bijdrage. Helaas zat er, zoals we van het CDA gewend zijn, een addertje onder het gras. Want wat houdt dat efficiënter werken eigenlijk in?

“Als mensen bijvoorbeeld gewassen moeten worden in een verpleeginrichting, wat natuurlijk vaak moet gebeuren, daar heb je tegenwoordig bepaalde doekjes voor, met een lotion, die ervoor zorgen dat mensen niet afgedroogd hoeven te worden. Dat lijkt weinig, maar dat bespaart zo 34 miljoen euro op jaarbasis.” stelt Klink.

“Dat zijn van die doekjes, gewoon natte doekjes bedoelt u,” antwoordt Jeroen Pauw. “Dan zegt u dus, als je die mensen wast met een nat doekje…?”
“Dan hoeft hij vervolgens niet afgedroogd te worden.” Klink beweert het met een stalen gezicht. “Het zijn kleine voorbeelden, maar het gemak voor de patiënt die zich…” In het publiek begint iemand te lachen, wat Klink even van zijn stuk brengt. “Ja, het is echt zo hoor, ik begrijp dat er een wereld voor je open gaat…”

Jeroen Pauw komt de demissionair minister tegemoet door vriendelijk mee te lachen. “Alsof u het allemaal al heel lang wist, dat je met een nat doekje…” Klink lacht nog steeds, schijnbaar opgelucht dat er niet verder wordt ingegaan op de idiotie van zijn voorstel. Tot Pauw hem vraagt: “Hoe lang wast u zich nu al met een nat doekje?”

Geen antwoord. Klink zou zich immers nooit en te nimmer wassen met een nat doekje, omdat hij zich net zo vaak kan douchen of baden als hij wil. Hij vervolgt stug zijn verhaal. In plaats van zich kapot te schamen, benadrukt hij hoe prettig het voor mensen in een verpleeghuis is om te worden gewassen met een nat doekje – dan hoeven ze namelijk niet steeds op hun zij te draaien.

Mensonterend en schijnheilig; het CDA valt door de mand. En Klink? Die mag – na de invoering van de natte doekjes – op snuffelstage!

Bezuinigen hoeft niet ten koste te gaan van mensen die het toch al moeilijk hebben; dat kan ook sociaal, duurzaam en groen. Weten hoe? Kijk dan op Echte keuzes voor de toekomst, het concept verkiezingsprogramma van GroenLinks.

Kijk ook de uitzendingen van Pauw en Witteman met Marike Stellinga en Ab Klink.

Eén antwoord op “Bezuinigingen in de zorg”

Laat een antwoord achter aan Daphné Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *