Eerste liefde

In de docentenkamer, vrijdagochtend. Collega Jan en ik hebben het over de tweede klas: een klas vol dertienjarige hormoonbommetjes. De ene keer zijn ze niet te harden, de andere keer wil je ze allemaal wel knuffelen. Ze zijn grappig, lastig, lief en irritant – en dat meestal allemaal tegelijk. Jan heeft hun net lesgegeven. “Gabriel heeft liefdesverdriet,” vertelt hij.

Vorige week nog had deze enigszins introverte, maar zeer populaire jongen, niet onder stoelen of banken gestoken hoe ongelofelijk verliefd hij was. Hij vertelde het aan iedereen die het maar wilde horen en zuchtte daarbij diep, met een glimlach van oor tot oor. De liefde was wederzijds; sinds een paar dagen ‘ging’ hij met het meisje. Hij was de koning van de klas, nee: van de school. Niemand kon hem iets maken. Zelfs de les Nederlands onderging hij zonder al te veel weerstand.

Was het nu alweer voorbij?

Na de middag heb ik hen in de klas. Als ik het gedicht van de Poëzie Scheurkalender afscheur om mijn les te beginnen en ik het vluchtig doorlees, doe ik iets impulsiefs: ik draag het op aan Gabriel: “Deze is voor jou, jongen.”

Alleen nog dit

Wilt u nu afronden?
u overschrijdt uw tijd
ja, alleen nog even dit
heel kort dan
hoe ze die avond bij me kwam
in die andere stad waar ik doelloos leefde
hoe ze er alles voor over had
om bij me te komen die avond
die donkerblauwe avond
zachte regen in het gouden lamplicht
op het macadam van de straat
hoe we samen lagen
en liefde dat grote woord
waar ik geen ander voor vinden kan
in tijdloosheid ons omhelsde
sindsdien in tiktakkende onrust
verliet ik haar vaak
maar
en dat wou ik nog even zeggen
weggaan deed ik nooit meer bij haar
u heeft uw punt gemaakt

Remco Campert
Uit: Een oud geluid, 2011

Als ik het heb voorgelezen, rijd ik naar hem toe om hem het gedicht te geven. Ik onthoud mij van commentaar; ook de klas is doodstil. Gabriel glimlacht, bedankt me en neemt het blaadje aan. Ik zie hem vechten tegen zijn tranen; snel de les beginnen. Huiswerk. Spelling. Hoe droog wil je het hebben? Als de rest van de klas bij de les is, kijk ik zijn kant uit. Zachtjes huilt hij, waarbij hij wordt getroost door zijn beste vriend, die naast hem zit.

Deze liefde, die allereerste, hartstochtelijke liefde, zal hem altijd bij blijven.

3 antwoorden op “Eerste liefde”

  1. Beste mevrouw van Schendel,

    Ooit, tijdens een van uw lessen Nederlands zo’n 1.5 jaar geleden, had u verteld dat u een blog bijhield. Ik besloot deze dan toch maar eens te bekijken en betrapte mezelf erop dat ik toen heel veel posts in een keer had gelezen. Uw schrijft namelijk op zo’n manier, dat ik altijd snel verder wil lezen.
    Dit had tot gevolg dat ik zo nu en dan, op een zondagavond als deze, toch even naar uw blog ga om te bekijken of u een nieuwe post heeft geschreven.
    Ik vind vooral uw posts over het Cygnus (zoals deze) heel erg leuk. Het is interessant om ons, leerlingen, te zien vanuit uw perspectief.
    Uw leukste post vond ik die van het krantenartikel dat iemand over u had geschreven in de Bagels & Beans. Wat moest het leuk zijn geweest om erachter te komen dat u het was die hij bedoelde!

    Wat ik eigenlijk met deze reactie wilde zeggen is dat u heel erg goed kan schrijven en dat uw blog heel erg leuk is om te lezen.

    U bent een inspiratie voor velen. Ik hoop dat ik later net zoveel uit mijn leven haal als u.

    Keep up the good work!

Laat een antwoord achter aan Anoniem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *