Monologen schrijven

Deze zomer zou ik een roman schrijven. Een hele week lang wilde ik me terugtrekken in een huisje in het bos, een soort componeerhuisje, maar door het ongelukkige vakantievoorval op de Drentse camping kon deze droom ineens geen werkelijkheid worden. Thuis schrijven is geen optie en ik wil wél creatief bezig zijn. Daarom heb ik me ingeschreven voor een Zomercursus van Crea in Amsterdam: Monologen schrijven.

Ik heb het twee keer eerder gedaan, een monoloog schrijven. De eerste schreef ik tijdens mijn studie Nederlands en voerde ik uit tijdens het open podium op de school waar ik werkte. De monoloog was geschreven vanuit het perspectief van Suster Bertken, een non die zich in de vijftiende eeuw vrijwillig liet opsluiten in een minuscuul kamertje bij de Buurkerk in Utrecht. In een zwart gewaad gehuld en met tranen in mijn ogen deelde ik met honderden leerlingen en collega’s het wel en wee van de non, die vanuit haar cel gelukkige kerkbezoekers gadesloeg.

De tweede monoloog schreef ik tijdens een kleinkunstcursus. Het mocht iets ludieker en dus schreef ik de monoloog vanuit een moeder die haar tweelingzoons met weemoed zag opgroeien. Ik had nog geen idee hoe een moeder haar kinderen ziet opgroeien, maar het publiek lachte. Daar ging het om.

Vanaf morgen werk ik aan mijn derde monoloog. Vijf dagen lang. Daarna breng ik hem ten tonele, maar ik weet nog niet vanuit welk perspectief. Misschien wordt het wel een smeekbede van onze minister-president aan de staatssecretaris om terug te komen van haar plannen met de zorg. Of een videoboodschap van Osama Bin Laden uit het paradijs. Wellicht laat ik een van de personages uit mijn roman, een godsdienstfanatieke overspelige huismoeder, wel aan haar man vertellen dat het nu echt klaar is. Basta.

Het is nog even afwachten hoe ik vrijdag op het podium sta, maar één ding is zeker: schrijven zal ik. Weliswaar niet helemaal alleen in een huisje in het bos, maar samen met anderen, in bruisend creatief Amsterdam.