Woensdagavond, de dag voor onze minivakantie. “Welke kleertjes zullen we voor Jonne inpakken?” Melle kijkt me vragend aan terwijl hij Jonnes klerenkast opentrekt.
“Iets kleurigs natuurlijk, ze moet er wel een beetje hip bijlopen.” Er verschijnt een rood truitje met gekleurde Babouschka’s, een streepjesmaillot, een groene blouse met witte stippen en een roze vest.
“Dit is toch wel Berlijn-waardig?” Voor mezelf pak ik een blauw/wit gestreepte jurk, een strak shirt met in regenboog gekleurde uiltjes en een bloemetjesrok in. O, en lippenstift. De vakantie kan beginnen.
In Berlijn aangekomen blijkt ook Madelief, Jonnes jongste tante, zich te hebben voorbereid op de stad. Ons hostel is gelegen in haar favoriete wijk Friedrichshain, een wijk waar je écht niet al te saai kunt rondlopen. Op straat zie je alleen maar felgekleurd haar, tattoos en brilmonturen van inmiddels overleden Oost-Duitse oma’s. In Madeliefs vintage ruitjeskoffer zitten dan ook drie rokjes tot op de knie, een Chinese jurk met grote bloemen, een eighties blouse van spijkerstof met wit kant, geruite stoffen gympen en voor elke dag een andere bloem in haar dreadlocks. Op haar neus staat een grote, rood/paarse zonnebril. Alsof ze zó uit Friedrichshain is weggelopen. Als we haar complimenteren met haar looks, antwoordt ze: “Ja, dit vond ik wel Berlijnesk.”
Een nieuw begrip werd geboren. En hoewel het nu allemaal lijkt te gaan om uiterlijk vertoon, blijkt ‘Berlijnesk’ ook toepasbaar te zijn op talloze andere zaken. Een rommelmarkt. Slapen naast de sprookjesfontein. Een kroeg waar je in de kelder een tattoo kunt laten zetten. Maar ook de parken met bankjes in de zon én de schaduw, de grote speeltuinen, de Bio-Eis winkel waar je pure chocolade/rode peperijs kunt eten en de Vollkorn Bäckerei op de Warschauer Straße. En niet te vergeten: al die fantastische Vintage tassen- en kledingwinkels.
Hiermee is Berlijnesk dus een equivalent geworden voor hip, leuk en alternatief. Eigenlijk is Berlijn zelf behoorlijk Berlijnesk!