Eerste poging tot een definitie:
Engagement spreekt tot de verbeelding, raakt. Dan pas doet kunst ertoe. Dit geldt ook voor schrijfkunst. Verhalen over situaties of personen zónder achterliggende visie zijn leeg. Nietszeggend. Wat heb je eraan te weten dat iemand gelukkig is? Interessanter is te zien wát hem gelukkig maakt, of beter nog: wat hem ervan weerhoudt gelukkig te zijn.
Engagement is niet: zeggen wat je vindt. Dat is geen kunst, maar moraal. Eerder is het: niet zeggen wat wel zo is. De lezer denkt dat hij een verhaal of gedicht leest, maar krijgt een visie. Gratis en voor niets.
NB: Twee boeken die op mijn bureau klaarliggen om deze eerste definitie aan te scherpen:
– ‘Nieuw engagement: In architectuur, kunst en vormgeving’ (2003). Reflect #01, Rotterdam: Nai Uitgevers. ISBN: 90-5662-346-X.
– Schoot, A. van der (2008). Kunst als morele vrijplaats: Moet in de kunst wat elders niet mag? Arnhem: d’jonge Hond, ArtEZ Press en de auteurs. ISBN: 978-90-89100-467 / NUGI 651.