Een leeg huis

Als ik mijn huis binnenkom, zijn de tafel, de koelkast en het bed al weg. En ook de dozen, die al weken overal ingepakt stonden, zijn verdwenen. Geen stoel staat er meer in het huis. Op de vloer ligt een verdwaalde plastic zak. De hond van mijn ouders kijkt me met een schuin oog aan. Alleen Gábor doet of er niets aan de hand is; hij ligt te slapen op zijn kleed. Vrijdag gaat hij terug naar het huis waar hij is geboren.

"Hallo? Is er iemand thuis?" roep ik. Mijn stem galmt door het lege huis. Geen reactie, althans, geen menselijke. Wel komt Boris binnen. Hij draalt wat rond en miauwt klagelijk. Dan krijgt mijn voorwiel een kopje en springt hij op schoot.

Ik bel Melle.
"Waar zitten jullie?"
"Nog in Amsterdam. We hebben alles in één keer over gekregen!"
"Wanneer komen jullie deze kant op?"
"Dat kan nog even duren. Er staat een enorme file."

Er is geen eten, er is niets. Ik leg mijn hoofd op Boris’ rug en overdenk mijn tijd in Nieuwegein. Zeven jaar geleden ben ik er komen wonen. Wat heb ik hier veel meegemaakt! Mijn afstuderen, eerste, tweede en derde baan, relatieperikelen, spirituele ontwikkelingen. Verdriet en vreugde, warme zomers in de achtertuin op het zuiden, waar de appelboom nu alweer minstens vijftig bloesems draagt.

Ik wil in de tuin gaan zitten, maar de knip zit erop. Naar buiten kijken gaat ook niet, want het verduisteringsscherm hangt voor het grote raam. Door een kier zie ik de rozewitte bloesems. Dit is de laatste keer dat ik alleen in dit huis ben.

Dan hoor ik de voordeur. Melle en mijn ouders komen binnen. Ze zien er moe, maar opgewekt uit. De klus is geklaard. In de camper warmt Marus een pan soep op. We eten zwijgend. Na het eten vraag ik Melle: "Zullen we maar gaan dan?" Ik geef Gábor een kus, hij doekt zijn wang tegen mijn neus.

Dan vertrekken we. Als we de straat uitrijden, kijk ik nog een keer achterom. De zon gaat onder.

6 antwoorden op “Een leeg huis”

  1. Een heel herkenbaar stukje voor mij. Ik was ook zo melancholisch bij het afscheid nemen van mijn oude huis. Een half jaar geleden heb ik spontaan bij de nieuwe bewoner van mijn oude huis op de bel gedrukt. Ik werd met open armen ontvangen en vond het superleuk mijn studentenstekje weer te zien. Er was nog helemaal niets veranderd: zelfde luxaflex, zelfde vloer, zelfde rode muur en zelfs de muurschildering van mijn zusje was nog niet overgeverfd. Ik heb nog twee herinneringen mee gekregen: een sleutelhanger en lege bloempotten die ik had laten staan. Die hebben nu een speciaal met bloemen versierd plekje gekregen.

    Overigens ben ik ook zeer blij met ons nieuwe huis. Vooral het samenwonen is heerlijk. Jij ook veel plezier.

    Je bent van harte uitgenodigd ook eens onze stek te komen bekijken, zover is het niet bij je vandaan.

    Veel geluk,
    Natasha

  2. Wat een heerlijk weemoedig stukje..
    Hoe bevalt de nieuwe woning, zijn jullie al druk aan het wennen ?
    En hoe bevalt het de katten, zijn die niet vreselijk van slag ? ( je hebt ze toch wel meeverhuisd ? )

  3. Onlangs heb ik twee van de drie katten moeten wegdoen. Hoewel we het huis hadden uitgezocht op de voorwaarde dat de katten naar buiten konden – en we er andere woningen voor hadden laten schieten -, zag ik bij het tekenen van het huurcontract ineens dat je geen katten over de binnenplaats mag laten lopen.

    Nog even heb ik overwogen om ze dan maar alledrie binnen te laten, maar ik voorzag daarbij veel ruzie en stress voor Boris (Boris en Gábor klikken niet echt en Boris heeft een hartruis).

    Toen zijn we op zoek gegaan naar goede nieuwe baasjes. Ludo woont nu bij Eva en Simon, waar hij het enorm naar z’n zin heeft. Hij krijgt er binnenkort een babyneefje of -nichtje bij.

    Gábor hebben we teruggebracht naar zijn ouderlijk huis, waar hij heel gemoedelijk tussen z’n moeder en z’n volle broers en zussen ging zitten. In Gábors geboorteplaats wonen veel Maine Coon-liefhebbers; Gábor trekt in bij een gezin met twee liefdevolle pubers.

    En Boris? Die heeft de oudste rechten; hij mag dus mee! Boris heeft twee dagen aan een stuk gemiauwd, maar hij heeft zojuist zijn eerste boodschap op de kattebak gedaan en gegeten en gedronken. Dat gaat dus helemaal goedkomen!

  4. hoi Hann, we weten nu hoe t met de poes is, ..en hoe gaat t met jou/jullie??? is t wennen of zeg je : zo moet t zijn!

  5. Natuurlijk: zo moet het zijn! Het voelt hier alsof je aan zee woont. Op IJburg zijn namelijk flinke windvlagen: het ene moment hagelt het, dan schijnt plotseling volop de zon!

    We zijn nog niet helemaal geland; ik moet nog veel regelen (met name zorg). Daarom heb ik een weekje vakantie genomen en probeer ik alles hier af te ronden voor ik weer aan de slag ga.

    En dan zijn we helemaal thuis in Amsterdam!

Laat een antwoord achter aan mieke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *