Coronavluchteling

Nog geen week geleden, toen er langzaamaan steeds meer coronabesmettingen in Nederland kwamen, vroeg Melle mij: ‘Moet jij eigenlijk wel naar Utrecht gaan morgen?’ Ik ben een longpatiënt.

Via de website van de NOS checkte ik de coronakaart en zag dat de stip bij Utrecht inmiddels donkerrood was. Tot dan toe had ik niet beseft dat het misschien ooit zover zou komen dat ik niet meer naar mijn werk zou gaan. Maar Utrecht ligt niet zover van Noord-Brabant en in mijn klassen zitten studenten uit het hele land, die op hun beurt weer honderden leerlingen per week zien.

Na overleg met mijn leidinggevende besloot ik die week thuis te werken. Ik bereidde de colleges voor met mijn collega’s, die mijn lessen overnamen, nam via Skype deel aan vergaderingen en kwam toe aan allerlei klussen die al een tijdje waren blijven liggen. Ik werkte efficiënter dan ooit en was na die week even moe als na een gewone werkweek, waarin ik ten minste drie keer heen en weer was gereisd naar Utrecht.

Niks aan de hand, het leven ging door – al waren de contacten iets digitaler dan normaal. Tot donderdagmiddag, toen tijdens de persconferentie bleek dat de coronacrisis, zoals deze pandemie nu al wordt genoemd, haar effect zal hebben op het leven van álle Nederlanders. Pas toen realiseerde ik me dat wij er in Amsterdam niet aan zouden ontsnappen – hoe voorzichtig we ook zouden zijn.

De volgende dag liet mijn hulp mij weten dat ze in bed lag met een snotneus en koorts. Waarschijnlijk geen corona, maar hoe zeker kon ik dat weten? Ik had nog éên hulp over. Wat als die ziek zou worden? Of Melle, of de kinderen?

Het was nog niet te laat. En dus pakte ik vanmorgen mijn koffers met kleding, medicijnen, een stapel boeken, briefpapier en mijn werklaptop. Ik vertrok naar Drenthe, naar het huisje in de bossen bij mijn ouders. Ik ben hier zonder kinderen en zonder Melle; waarschijnlijk zal ik ze vreselijk gaan missen. Maar over een paar weken hoop ik te kunnen zeggen: ik was het vóór, ik ben gezond gebleven. Corona heeft mij er niet onder gekregen.

Ik ben een coronavluchteling met asiel in Drenthe.

12 antwoorden op “Coronavluchteling”

  1. Oh Hann, héél ingrijpend. Maar wat ben je verstandig. Verdrietig, maar je kunt t je niet veroorloven ziek te worden. Ik denk aan jou, aan jullie.. en ik weet zeker dat Renske en Maris dinsdag een héél lekkere taart voor jou zullen hebben! Veel liefs van jouw schoonmoeder en veel groetjes aan jouw ouders! X Mieke

    1. Hallo Han,
      Wij hebben met respect gelezen dat jij een, voor je zelf en je gezin, zeer ingrijpende maatregel hebt genomen. Wij weten zeker dat het thuisfront , hoewel op afstand, bij jou zijn.
      Hopelijk duurt deze situatie niet al te lang. Wij wensen jullie heel veel sterkte de komende weken. Met warme groet,
      Ilse en Fons

  2. Lieve Hann,
    Een wijs en dapper besluit!
    Vandaag volgt waarschijnlijk het besluit álle scholen te sluiten. De onrust zal toenemen. Niemand weet waar dit allemaal toe zal leiden. Ben blij dat jij op tijd deze beslissing hebt genomen! Laat je niet gek maken! En dat zeg ik ook tegen mezelf. Laten we het hoofd koel houden. Onze gezondheid is het allerbelangrijkst! Sterkte en liefs!

  3. Lieve Hann, met veel respect hebben wij je verhaal gelezen, wat ben je n sterke vrouw! Veel liefs, ook voor je ouders van Yvonne Broekman

  4. Lieve Hann, wat een Dapper en Wijs besluit. ❤️En oh wat moeilijk??Als we straks immuun zijn, kunnen we kwetsbare mensen beschermen. Ik maak een diepe buiging voor je.
    Ik denk aan je en blijf gezond!

  5. Wijs besluit.
    Gemengd gevoel.
    Afstand creëren om bij elkaar te kunnen blijven.
    Zelf ook overwogen te vluchten. Mijn te zwak ontwikkelde besluit-spier kon geen keuze maken. Mijn gezin heeft voor mij besloten. Ik verwijder me ongeveer anderhalve meter van hen. Dat is al moeilijk.

    Je zegt hoopvol “over een paar weken”. Het zou zomaar een hoop weken langer kunnen duren.

    Sterkte in Drenthe, geniet ook een beetje van de heerlijke omgeving.

    Liefs
    Peter

  6. Verstandig besluit Hann , ook al is het gemis verdrietig ….
    sterkte en stay safe en healthy
    Liefs allies

  7. Ik wist niet dat jij zonder man en kinderen in Drente zat. Wat zul je ze missen. En wat verstandig en ingrijpend om dit zo te doen. Sterkte daar.

  8. Fijn idee dat het kan op deze manier. Gezond blijven is spannend in deze dagen voor iedereen en zeker voor iedereen met al brstaande gezondheidsproblemen. Je zult je gezin missen en zij jou! Maar alles om gezond en in leven te blijven. Succes en sterkte en hou je haaks! Gelukkig hebben we internet tegenwoordig!

  9. Lieve Hann, wat een moedige beslissing! Je zal Melle en de kinderen wel missen, maar dit alles is om gezond te blijven. Pas goed op elkaar en blijf gezond in deze vreemde tijd! Lieve groetjes van Katja en Rene

Laat een antwoord achter aan YVONNE BROEKMAN Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *