Ik wil reizen. En dan bedoel ik niet een weekje Texel of een maandje Spanje, nee, dan bedoel ik ver weg. Tokio. New York. Avontuur.
Ik ben nog nooit buiten Europa geweest. Wel heb ik Hongarije gezien, Tsjechië en Kroatië (tamelijk avontuurlijk in het jaar dat in voormalig Joegoslavië de oorlog was uitgebroken), maar dat waren vakanties. Vakanties zijn iets anders dan reizen.
Wat wil ik dan? Hoezeer ik dit ook onder woorden heb getracht te brengen, ik kom niet verder dan het eerder genoemde avontuur. Een brainstorm levert dan de volgende associaties op:
– drugs
– nachtleven
– ontmoetingen
– lichtshows
– vreemd eten
– spirituele trips (van het slaapgebrek)
– het gevoel dat je nooit meer iets hoeft, dat je niet meer naar huis hoeft
– vrij zijn
Een imposant rijtje. Vertwijfeld vraag ik me af of ik soms in een midlifecrisis ben beland. Aan de ene kant trekt het burgerlijke: een gezinsleven, samenwonen, autootje, elke dag verantwoord koken. En aan de andere kant dus niet. Niet nu het nog anders kan.