ik omarm je
met mijn zeemeerminnenstaart
fonkelend als een amethist
in de nacht
~
je bent buiten westen
te pletter geslagen
tegen het rotsblok waarop
ik huil
~
happende vissenkoppen
de rest bezinkt
ik heb je uitgeleverd
in ruil voor
~
lopende benen, die snijden als messen
Walt Disney gelooft in sprookjes
maar jij, vreemdeling, jij
had beter moeten weten
~
ik ben zo echt
als
kauwgom onder een geboenwaste tafel
in een havenrestaurant
~
pas maar op:
de vis wordt oud
Hann van Schendel, 1 september 2019
